Wet stikstofreductie en natuurverbetering
Digitale Checklisten houdt alle ontwikkelingen op het gebied van de stikstofproblematiek nauwgezet in de gaten. In dit artikel staan we stil bij de recent in werking getreden Wet stikstofreductie en natuurverbetering.
Nederland zit al een geruime tijd in een stikstofcrisis. Veel natuurgebieden (ook wel Natura 2000-gebieden) zijn stikstofgevoelig. Er is een overschot aan stikstof. Nog meer stikstof zou het natuurgebied (ernstig) verslechteren of verstoren en dit is in strijd met het Europees recht. De overheid probeert daarom de stikstof in Natura 2000-gebieden sterk te verminderen.
Wet stikstofreductie en natuurverbetering Op 1 juli 2021 is de Wet stikstofreductie en natuurverbetering in werking getreden. Het doel van deze wet is de natuur herstellen en de stikstof in Natura 2000-gebieden verlagen. Dit gebeurt door middel van een programma van maatregelen en tussentijdse monitoring (zo nodig met bijsturing). Daarbij stelt de overheid diverse doelen. Het eerstvolgende doel is al in 2025. In dat jaar moet minimaal 40% van de gevoelige natuur in Natura 2000-gebieden een gezond niveau van stikstof hebben. In 2030 minimaal de helft en 2035 minimaal 74%.
Partiële vrijstelling bouwsector Een noemenswaardig en relevant onderdeel in de wet is de partiële vrijstelling voor de bouwsector. Dit is geregeld in artikel 2.9a van de Wet natuurbescherming. Bepaalde activiteiten in de bouw, zoals de aanleg of bouw van woningen of de sloop ervan, hoeven geen vergunning op het gebied van stikstof. Dit omdat het slechts gaat om tijdelijke stijging van stikstof. Dat zou volgens de overheid weinig gevolgen moeten hebben voor de Natura 2000-gebieden. De overheid hoopt hiermee de bouwsector ademruimte te bieden en de bouw van bijvoorbeeld huizen (in het licht van de woningnood) mogelijk te maken.
Scriptie - Extern Salderen Ayça Kurt, één van de contentmanagers Digitale Checklisten, schreef haar scriptie over de stikstofproblematiek. Om precies te zijn gaat haar scriptie over het instrument van ‘extern salderen’. Daarbij stopt één bedrijf deels of geheel met zijn activiteiten. Een ander bedrijf kan vervolgens de stikstof van het stoppende bedrijf overkopen en een nieuwe activiteit starten of een bestaande activiteit uitbreiden. Zo stijgt de stikstof in de betrokken Natura 2000-gebieden niet. Dit is handig, omdat – zoals hiervoor aan bod is gekomen - een groot deel van de Natura 2000-gebieden in Nederland stikstofgevoelig zijn. Intussen zijn er nog veel juridische vragen en knelpunten met betrekking tot dit instrument. Wat zijn precies de voorwaarden om extern te salderen? Hoe zorgen we ervoor dat bij extern salderen de stikstof in Natura 2000-gebieden toch niet stijgt? Is dit instrument in overeenstemming met het Europees recht? In haar scriptie probeert Ayça antwoord te geven op al deze vragen. Een actueel en interessant onderwerp binnen het natuurbeschermingsrecht!
Noot: Ayça’s scriptie is beoordeeld met een 8,5 en zij mag zich nu officieel Meester in de rechten noemen. Gefeliciteerd mr. A. Kurt!
